در پاییز 2008 ما تصمیم به طراحی فضای داخلی و خارجی جایگاه اسکی بارین گرفتیم.بارین در قلب کوهستان،در فاصله 1 کیلومتری زمین بازی اسکی شمشک،دومین زمین بازی بزرگ ایران بعد از دیزین قرار دارد.

این محیط انقدر طبیعت زنده ای دارد که ما بر آن شدیم پروژه را به شکل فضای میانجی طبیعت و معماری در در آوریم. هدف این طراحی آن است که بدون به کارگیری صرف مدل های بومی و کپی از روش های سنتی،ایده های تازه ای از ایجاد رابطه مابین طبیعت و معماری را نشان دهیم.این کار کمک میکند محصولی منطقی با هرگونه رویه طراحی معمارانه که از آزادانه و با فرمی انعطاف پذیر در پاسخ به نیروهای طبیعی طراحی شده،به دست آید.نیروی طبیعی در این پروژه زمین های پوشیده از برفی ست که فرم سیال کوهها،ساختمان را نیز در بر گرفته است.

ما در روند طراحی ازخانه های اسکیمویی هم الهام گرفتیم،با این تفاوت که در این کار به جای قرار دادن قالب های یخی روی هم،لایه های زمین برای تشکیل فرم گنبدی شکل به صورت افقی روی هم قرار گرفته اند.بنابراین نتیجه کار طرحی ست که هم از دست ساخته های بشر و هم از طبیعت به عنوان منابع الهام بخش شکل گیری فرم استفاده کرده است.

در اینجا بنا به لحظه ای شبیه است که برف باریده و تمام طبیعت را به تدریج یکدست و سفیدپوش می کند."